تورفتی ودوست داشتن هایم
زیرپایت له شد
ومن بی توچه تنهاشدم
وبه دنیا نشان دادم
که من مجنون ترین لیلای تاریخم
ترشحات خوبی هایت
به سنگین ترین نقطه قلبم رسیده است
سبک تر شده ام حالا،مثل پروانه
استشهاد سلولهای بدنم گواهی میدهد
به بیکران شدن روحم در انزوای جسمت
من در ترانه های تو غرق شده ام
جنگ دست و پایم بی فایده است
وقتی روحم را از چنگم در اورده ای
من با تو زنده ام یا مرده ؟
نفس هایت را بشمار...
بس است! همین کافیست..
فقط نفس های خودت.. مگر نه تو تمام دنیای منی؟
نفس هایت قد همه ی ادم های دنیاست برایم...
قد نفسهایت دوستت دارم دنیای من...
آنقدر از تو نوشتم....
تا آینه هم در انعکاس تصویرت شکست !!!
دیگر نه قلب مرا درمانی است نه اینه شکسته را !!!