جاده ی دل...

انتهای همه ی جاده ها را که بپیمایی به جاده ای میرسی به نام دل

که مسافت انتظار را بی پروا پیموده است و آبی ترین نقطه ی دنیاست.

اگر دلت هوای خانه ات را کرد، نشانی اش را از کودکی بپرس

که ستاره ها را همه شب تا سحر می شمارد....

مجنون ترین لیلای تاریخم

تورفتی ودوست داشتن هایم

زیرپایت له شد

ومن بی توچه تنهاشدم

وبه دنیا نشان دادم

که من مجنون ترین لیلای تاریخم

ترشحات خوبی هایت
به سنگین ترین نقطه قلبم رسیده است
سبک تر شده ام حالا،مثل پروانه
استشهاد سلولهای بدنم گواهی میدهد
به بیکران شدن روحم در انزوای جسمت
من در ترانه های تو غرق شده ام
جنگ دست و پایم بی فایده است
وقتی روحم را از چنگم در اورده ای
من با تو زنده ام یا مرده ؟

باز بوی پاییز ،

و ترس تمام  وجودم را میگرد

که نکند یادت هم

در یکی از این پاییز ها

تنهایم بگذارد